Het is nu beter dan ervoor!

John en Diane over de moeilijke start van hun huwelijk

Je hoeft niet lang getrouwd te zijn om hulp bij huwelijksproblemen nodig te hebben. John en Diane ondervonden het zelf. Na een verkeringstijd van twee jaar stapten ze in het huwelijksbootje, dat al vrij snel in woelig water terechtkwam. “We móésten er wel mee aan de slag, want zo kon het niet verder!”

Een onbezorgde jeugd was voor zowel John als Diane niet weggelegd. John kan zich geen gezonde moeder herinneren. Toen hij nog baby was werd ze ernstig ziek, waardoor hij al jong veel zelf moest uitzoeken. Op school werd hij gepest. “Als ik terugkijk, zie ik dat ik geen stevige basis heb meegekregen.” Ook Diane werd op de basisschool en op het voortgezet onderwijs gepest. Thuis was voor haar geen veilige haven. “Mijn ouders maakten vaak ruzie. Ze praatten dingen niet uit en toonden geen liefde naar elkaar. Wederzijds respect was er niet. Ik heb me als kind vaak afgevraagd of mijn ouders uit elkaar zouden gaan.” Tot hun grote opluchting stopt voor John en Diane het pesten als ze een beroepsopleiding gaan volgen.

Online
Diane wordt op haar 18e lid van een christelijke datingsite. Lachend vertelt ze: “Ik was volwassen geworden, dus nu mocht het!” Van John was het geen doordachte keuze. “Het leek me wel leuk om een meisje te hebben.” John en Diane ontmoeten elkaar online en blijken op dezelfde school te zitten, zonder elkaar te kennen. Na een periode van mailen en sms-en spreken ze af. Ze hebben een klik met elkaar. John: “We hadden al vrij snel goede gesprekken.” Diane beaamt dat: “We waren best wel open. Vooral over onze jeugd, over het pesten. Er waren veel overeenkomsten tussen ons.”

Na ruim twee jaar verkering breekt voor John en Diane de grote dag aan. Na de bruiloft loopt het niet direct op rolletjes. Diane: “Het kostte tijd om op elkaar af te stemmen. John heeft van thuis allemaal regeltjes meegekregen over in mijn ogen ‘onbenullige’ dingen. Ik ergerde me eraan dat hij verwachtte dat ik me aan die regeltjes hield. En ik moest heel erg wennen aan het plannen van het huishouden en van ons leven samen.” John: “Ik was erg zelfstandig en voor Diane werd alles door haar moeder gedaan. Dat botste.” Bovendien moest er nog veel gebeuren aan het huis dat ze samen gekocht hebben. Naast zijn 40-urige werkweek klust John in sommige weken nog 20 uur in het huis.

Schaduwzijden
De mooiste herinneringen aan hun eerste huwelijksjaren hebben John en Diane aan de weekendjes samen weg. Toch overheersen bij het terugkijken de schaduwzijden. Diane: “Ik ben weleens bang geweest dat ons huwelijk dezelfde kant op ging als dat van mijn ouders. We maakten best veel ruzie.” Het moment om hulp te zoeken breekt aan als blijkt dat John vlucht in seksverslaving. Samen gaan ze voor een intakegesprek naar De Vluchtheuvel. John neemt deel aan een mannengroep om te breken met zijn verslaving. In het intakegesprek komt ook naar voren dat John en Diane moeten werken aan het versterken van de onderlinge communicatie.

In een aantal gesprekken met een hulpverlener werken John en Diane hieraan. De hulpverlener geeft hen een tip. John vertelt: “Eén avond in de week hielden we vrij om samen een praktisch boek te lezen over het huwelijk. Wij lazen ‘Samen praten’ van H. van Groningen. Kleine stukjes tekst gaven genoeg gespreksstof voor een hele avond. Op andere ‘vrije’ avonden gingen we gewoon lekker samen uit eten of iets anders ontspannends doen.”

Diane: “Nu merk ik dat John mij meer echte aandacht geeft.” John: “Ik heb vooral geleerd dat het belangrijk is om in ons huwelijk gericht te zijn op Diane en niet op mezelf. Dat krijg je terug, waardoor je zelf lekkerder in je vel zit. We vluchtten voor onze problemen weg in verslaving, in het werk en in de verbouwing. We moesten leren tijd voor elkaar te nemen.” Ondanks alles zeggen John en Diane: “Het is nu beter dan ervoor!”

John en Diane heten in werkelijkheid anders.