Cliëntverhalen

Identiteitsproblemen
Bertine was in haar tienerjaren – onderhuids en onopvallend voor haar omgeving – één brok spanning. In sociale contacten legde ze de lat voor zichzelf heel hoog. Té hoog, zegt ze nu. “Ik had voor mezelf de eis dat ik mijn vriendinnen elke week een keer gezien moest hebben. Ik moest er genoeg voor mensen zijn. Ik was extreem sociaal, maar schoof mezelf helemaal aan de kant.” Een aantal heftige gebeurtenissen zetten haar stil.

Margot is getrouwd en heeft vier kinderen tussen de 10 en 20 jaar. Ruim twee dagen per week besteedt ze aan haar eigen bedrijf, waarin ze aan een tiental mensen leidinggeeft. Ze komt over als een zelfverzekerde vrouw die geen problemen heeft met haar zelfbeeld. Margot: “Dat lijkt zo, maar de werkelijkheid is anders. Ik vind het lastig om bij problemen op mijn werk of klachten over producten de telefoon te pakken. Ik pieker erover hoe ik dingen op moet lossen en hoe ik ga zeggen wat ik wil. Ik twijfel vaak of ik dingen misschien fout doe en hoe ik ze anders aan kan pakken.”
 
Seksuele problemen
Na vijf jaar bestond het huwelijk van Steven (31) en Wilma (28) alleen nog uit oppervlakkig contact, zoals buren met elkaar hebben. Diep contact was er niet, intiem en seksueel contact al helemaal niet meer. Wilma kon zich niet meer geven, haar lichaam was te gesloten voor seksuele gemeenschap. Na de traumatische geboorte van hun eerste kindje zocht Wilma hulp. “Eigenlijk om deze geboorte te verwerken, maar al pratend kwamen we eropuit dat het tussen Steven en mij gewoon niet liep. Ik was zo vaak mijn grenzen gepasseerd. Ik voelde dat wij en ons huwelijk op deze manier stuk zouden gaan."
 
Depressie
Erika kampte al jong met depressie: “Op mijn 15e zat ik echt op een dieptepunt. Ik heb altijd gehoopt dat het over zou gaan. Tot ik me zó hopeloos voelde, alles was zó uitzichtloos. Ik zag het niet meer zitten, het hoefde voor mij allemaal niet meer, het liefst ging ik dood. Hier schrok ik zo van. Ik dacht: ‘Als ik nu geen hulp zoek, doe ik mezelf iets aan.’ En dat wilde ik eigenlijk ook niet.” Erika vertelt het tegen haar ouders en belt naar De Vluchtheuvel. Regelmatig heeft ze gesprekken met een psycholoog van De Vluchtheuvel, waar ze weer ruimte voelt om te praten.

In een paar jaar tijd veranderde er veel in het leven van de 25-jarige Simone Maas. Ze trouwde, raakte in verwachting van een zoontje en kreeg niet lang daarna haar tweede kindje. Ze omschrijft die tijd als ‘terechtkomen in een achtbaan van allerlei gevoelens’. Ook de herinneringen aan een moeilijke periode in haar jeugd begonnen op te spelen. Dit uitte zich in een depressie. “Er waren momenten dat ik dacht: wat heeft het leven nog voor zin? Wat is het doel? Wat is belangrijk?”
 
Burn-out
Maarten, 22 jaar, rondde op 18-jarige leeftijd met succes zijn vwo-studie af. Hij ging op kamers en begon aan een universitaire studie. Daar kwam een bijbaan, studentenvereniging, het reizen naar het ouderlijk huis, het onderhouden van sociale contacten, sporten en stille tijd bij. Voeg daar zijn perfectionisme, een enorm verantwoordelijkheidsgevoel en een negatief zelfbeeld bij en Maarten raakte langzaam burn-out.

Relatieproblemen
Je hoeft niet lang getrouwd te zijn om hulp bij huwelijksproblemen nodig te hebben. John en Diane ondervonden het zelf. Na een verkeringstijd van twee jaar stapten ze in het huwelijksbootje, dat al vrij snel in woelig water terechtkwam. “We móésten er wel mee aan de slag, want zo kon het niet verder!” Lees het verhaal over de moeilijke start van het huwelijk van John en Diane.

Hans en Elize vormden samen met hun twee kinderen een gewoon gezinnetje. Tien jaar getrouwd en samen gelukkig. Tot er een vonk oversloeg tussen Hans en een vriendin. Het huwelijk van Hans en Elize ging door een diep dal. Moeizaam worstelen ze zich uit dit dal omhoog. “We zijn op de goede weg!”

Seksverslaving
Roland (26) zocht als jongere antwoord op zijn vragen over seksualiteit. Dat begon voorzichtig in het woordenboek. Later kwam er internet bij. Hij vergelijkt het met zoeken op de vuilnisbelt. “Je vindt er misschien een paar waardevolle spullen, maar het meeste is echt bagger.” Roland werd er sterk in meegezogen. Tot hij tot de schokkende ontdekking kwam dat hij misschien seksverslaafd is.

Rouw
“Het alleen zijn, het alles alleen moeten doen en beslissen is het moeilijkste.” Mevrouw G. Moens-Walhout uit Arnemuiden gaat nu vijf jaar als weduwe door het leven en spreekt uit ervaring. Na een ziekbed van een jaar overleed haar man. Mevrouw Moens bleef achter met de zorg voor zes thuiswonende kinderen. Ze vertelt over het verwerken van het verlies, over de rouw die in haar leven kwam.

Huiselijk geweld
“Heel diep in mijn hart zou ik graag weer een maatje hebben, een arm om me heen, maar ik durf niet. Ik vertrouw niemand. Altijd zal de achterdocht blijven. Als ik een gelukkig stel zie, geloof ik het gewoon niet.” Wie Liseths verhaal over haar huwelijk hoort, begrijpt dat ze dit zegt. Ze werd geslagen, gebeten, aan de haren getrokken en gekleineerd door haar man.