Verdwaasd kijk ik op van mijn ligbed bij het zwembad. Ik hoor alarmerende geluiden. Als hulpverlener ben je extra alert op signalen. Soms best vervelend als dat meegaat op vakantie. Maar hier neemt het volume zo toe, dat zelfs de Turkse zwerfkatten naast mij alert zijn. Wie verstoort ons rustmoment?

Ik zie twee kibbelende moeders. De één wijst een jongen aan en vraagt de andere moeder of het haar kind is. Het handgebaar dat hij naar haar kind maakte wordt boos uitgebeeld. Het is haar niet in de koude zwemkleren gaan zitten. Begrijpelijk. Maar wat is ze kwaad. Ze maakt wilde gebaren en schreeuwt dat die moeder beter op haar kind moet letten. Dat is olie op het vuur. De andere moeder ontsteekt ook in woede. Nou heb ik geleerd dat je brandjes door olie nooit met water moet blussen. Dus ik weersta de neiging om ze het zwembad in te duwen. Het zou ze niet helpen afkoelen. Maar wat dan wel?

Het woord “sorry” lijkt wel het moeilijkste woord te zijn. Vind jij het ook moeilijk om sorry te zeggen? Daarmee geef je toe dat je iets niet goed gedaan hebt. Maar dat doen we niet graag. Het geeft een vervelend gevoel of het zorgt voor nare gedachten over jezelf. Daar willen we ons tegen beschermen. Dus schieten we snel in de verdediging. We praten het goed of we geven de ander snel de schuld. De uitroep “Ja, maar hij begon..” klinkt ook vaak door ons huis. Lees eens Genesis 3. Valt je iets op?

Als we geen sorry zeggen, groeit er moeilijk ruimte voor vergeving. Wat wel snel groeit is boosheid. Durf het dan nog maar aan om het moeilijkste woord eruit te persen. Dan reageren we eerder zelf ook boos terug. Had het geholpen als de aangesproken moeder sorry zei? Zou dat gebeurd zijn als ze niet gelijk zo boos was aangesproken?

Ik heb het sorry zeggen vroeger niet geleerd. Pas later ontdekte ik wat een opluchting het geeft als het woord steeds makkelijker (maar wel gemeend) eruit rolt. Nare gevoelens of gedachten verdwijnen juist eerder. Met een sorry minder worry: minder zorgen. De ander voelt zich begrepen en daardoor is het vaak weer sneller goed. Hoe gaat dat bij jullie thuis?

Vergeving kan je niet altijd bij jezelf oproepen. Vooral als je de “sorry” mist en je gekwetst bent. Ik denk aan de uitspraak van de Heere Jezus. “Vergeef het hen, want zij weten niet wat zij doen”. Zie dan maar hoe we God zelf tekort doen. Hoeveel “sorry’s” Hij dagelijks mist. Maar dat Jezus alsnog Zijn leven gaf zodat vergeving bij God mogelijk is. En dat Jezus zelfs vergeving voor de ander vroeg.

Door Bernadette van Dam, psycholoog

©DeVluchtheuvel