We zijn tijdens kantoortijden beschikbaar voor hulpvragers die, vaak na enig uitstellen, eindelijk de telefoon durven te pakken om hun hulpvraag te stellen. De bemensing is soms een issue en dan wordt aan mij gevraagd of ik even een paar uurtjes de telefoon kan waarnemen. Natuurlijk wil ik het doen, mits het past in mijn agenda.
Ook op betreffende middag had ik telefoondienst. Als de telefoon gaat, ben ik door ervaring wijs geworden, altijd een beetje gespannen. Wie zou er aan de andere kant van de lijn zitten en is het een ‘gewone’ vraag of een hulpvraag. Vooral het laatste kan een beetje overweldigend zijn voor iemand met minder telefoonervaring dan mijn collega’s van het secretariaat. Is de beller vol emotie of vertelt hij of zij op zakelijke toon de meest verschrikkelijke dingen of komt de hulpvrager niet uit zijn of haar woorden of…
Ik vergeet nooit dat ‘k op een middag weer even telefoondienst had en een oudere man geëmotioneerd vraagt of de Vluchtheuvel alstublieft kan helpen, want het gaat echt niet goed met z’n dochter. Ze is met haar kleine zoontje naar haar ouderlijk huis gevlucht. Weg van al het geweld en de ingewikkelde relatie met haar man en zijn familie. Ik schrik, ‘k herken de stem meteen. Het is één van de ouders van wie ik ooit kinderen in de klas had. ‘k Hoorde de voornaam van zijn dochter en zie meteen dat kleine vrolijke meisje met de guitige ogen die het heerlijk vond om mij en anderen uit te dagen en aan het lachen te maken. ‘k Herinner mij ook gelijk dat ik bij het bestuderen van haar instagramprofiel mij erover verbaasde hoe ze er nu uitziet. Waar is dat vrolijke meisje gebleven!
Ze is opgegroeid in een stabiel gezin en heeft in haar leven de keuze voor een relatie gemaakt die al haar vrolijkheid deed verdwijnen. Ze moest zelfs vluchten naar haar veilige ouderlijk thuis. Wat een drama en dat blijkt ook uit het vervolg van de geschiedenis.
De dochter weet waar ze terecht kan! Mooi dat deze vader, die het ook allemaal niet meer wist, hulp zocht bij een – de Vluchtheuvel. Wat een zegen dat we als gezinnen, kerken en organisatie mogen bestaan in onze ontkerkelijkte samenleving en zo elkaar tot een hand en voet kunnen zijn. Ieder binnen zijn eigen rol en taak.
Ouders als ouder, kerkenraadsleden en predikanten in het pastoraat en psychosociale therapeuten als hulpverleners bij de Vluchtheuvel.
Vergeet niet om regelmatig Jakobus 5 te lezen. Ik citeer een paar verzen: Jakobus 5:13 ‘Is iemand onder u in lijden? Dat hij bidde. Is iemand goedsmoeds? Dat hij psalmzinge’. Een gedeelte van vers 16: ‘en bidt voor elkander, opdat gij gezond wordt; een krachtig gebed des rechtvaardigen vermag veel’.
M. (Marian) Ruitenberg, bestuurder
Ook op betreffende middag had ik telefoondienst. Als de telefoon gaat, ben ik door ervaring wijs geworden, altijd een beetje gespannen. Wie zou er aan de andere kant van de lijn zitten en is het een ‘gewone’ vraag of een hulpvraag. Vooral het laatste kan een beetje overweldigend zijn voor iemand met minder telefoonervaring dan mijn collega’s van het secretariaat. Is de beller vol emotie of vertelt hij of zij op zakelijke toon de meest verschrikkelijke dingen of komt de hulpvrager niet uit zijn of haar woorden of…
Ik vergeet nooit dat ‘k op een middag weer even telefoondienst had en een oudere man geëmotioneerd vraagt of de Vluchtheuvel alstublieft kan helpen, want het gaat echt niet goed met z’n dochter. Ze is met haar kleine zoontje naar haar ouderlijk huis gevlucht. Weg van al het geweld en de ingewikkelde relatie met haar man en zijn familie. Ik schrik, ‘k herken de stem meteen. Het is één van de ouders van wie ik ooit kinderen in de klas had. ‘k Hoorde de voornaam van zijn dochter en zie meteen dat kleine vrolijke meisje met de guitige ogen die het heerlijk vond om mij en anderen uit te dagen en aan het lachen te maken. ‘k Herinner mij ook gelijk dat ik bij het bestuderen van haar instagramprofiel mij erover verbaasde hoe ze er nu uitziet. Waar is dat vrolijke meisje gebleven!
Ze is opgegroeid in een stabiel gezin en heeft in haar leven de keuze voor een relatie gemaakt die al haar vrolijkheid deed verdwijnen. Ze moest zelfs vluchten naar haar veilige ouderlijk thuis. Wat een drama en dat blijkt ook uit het vervolg van de geschiedenis.
De dochter weet waar ze terecht kan! Mooi dat deze vader, die het ook allemaal niet meer wist, hulp zocht bij een – de Vluchtheuvel. Wat een zegen dat we als gezinnen, kerken en organisatie mogen bestaan in onze ontkerkelijkte samenleving en zo elkaar tot een hand en voet kunnen zijn. Ieder binnen zijn eigen rol en taak.
Ouders als ouder, kerkenraadsleden en predikanten in het pastoraat en psychosociale therapeuten als hulpverleners bij de Vluchtheuvel.
Vergeet niet om regelmatig Jakobus 5 te lezen. Ik citeer een paar verzen: Jakobus 5:13 ‘Is iemand onder u in lijden? Dat hij bidde. Is iemand goedsmoeds? Dat hij psalmzinge’. Een gedeelte van vers 16: ‘en bidt voor elkander, opdat gij gezond wordt; een krachtig gebed des rechtvaardigen vermag veel’.
M. (Marian) Ruitenberg, bestuurder
