Raad van Advies Stichting de Vluchtheuvel

Uniek aan onze organisatie is onze stevige kerkelijke verbondenheid. Dit heeft onder andere te maken met het functioneren van onze Raad van Advies. De Raad van Advies van De Vluchtheuvel bestaat uit 12 leden die door de 12 classes van de Gereformeerde Gemeenten afgevaardigd zijn. Ze hebben als taak om toezicht te houden op de identiteit van de Vluchtheuvel en mee te denken in dilemma’s, ze hebben instemmingsrecht voor de benoeming van leden van de Raad van Toezicht en de bestuurder en wederzijds hebben we de taak om elkaar te informeren over ontwikkelingen binnen en buiten onze kerkelijke achterban.

Lid Raad van Advies

Een interview met een lid van de Raad van Advies van de Vluchtheuvel. Wie is hij? Wat is zijn taak? Hoe kijkt hij aan tegen identiteitsgebonden hulpverlening? Wat wil hij ons meegeven voor de toekomst? Eelco Weerheim, teammanager, coach en mediator, in gesprek met de heer Van Dam.

Wie bent u?

M. (Marien) van Dam, 72 jaar, geboren in Opheusden. In deze plaats is Van Dam inmiddels 25 jaar ambtsdrager in de Gereformeerde Gemeente. Na de studie werktuigbouwkunde heeft Van Dam 10 jaar gewerkt op een researchafdeling bij de Holec. Naast werk en gezin volgde Van Dam de CGO B-C cursus en mocht les gaan geven. Toen de werkgever van Van Dam verhuisde, is hij overgestapt naar het onderwijs. Van Dam heeft verschillende vakken gegeven zoals natuurkunde, scheikunde, elektrisch lassen, economie en Godsdienst. De laatste jaren voor zijn pensionering had hij Godsdienst als hoofdvak.
Alweer 11 jaar is Van Dam pastoraal werker bij ‘Zorgcentrum het Anker’ in Kesteren. Vier jaar geleden is hij lid geworden van de Raad van Advies van de Vluchtheuvel. De zorgen zijn ook het gezin van Van Dam niet bespaard gebleven, maar hij mocht leren: ‘...maar Deze kastijdt ons tot ons nut’.

Wat is uw taak in de RvA?

Van Dam heeft een plaats in de Raad van Advies namens de classis Utrecht. Van Dam vertelt: “Onze hoofdtaak is om toezicht te houden op de identiteit. Om onze waardering uit te spreken over dingen die goed gaan en waar we blij en dankbaar voor zijn. Eventuele zorgen kunnen we in een open sfeer met elkaar bespreken.”

Hoe ervaart u het werk in de RvA tot nu toe?

Van Dam: “Het is fijn en goed om met elkaar te overleggen, zaken te horen die er spelen en ook dingen te delen die we in het kerkelijk leven tegenkomen. En we kunnen elkaar tot een hand en voet zijn. Ik zie nu ook van dichtbij hoe intens dit werk is en wat dit vraagt. Ik zie de worsteling om de identiteit te bewaren. Je hoort weleens wat van mensen die onder behandeling zijn. Het is heel belangrijk dat de hulpvrager en de hulpverlener goed bij elkaar aansluiten qua identiteit. Anders begrijp je elkaar niet. Dat kan ook te maken hebben met hoe je zelf bent opgegroeid. Elke plaats en gemeente heeft daarin ook zijn eigenheid. Dat is soms ook een leerpunt voor de client.”

Wat is het belang van identiteitsgebonden zorg?

“De christelijke identiteit is een heel belangrijk element binnen de hulpverlening”, aldus Van Dam. “In sommige opzichten worden we buiten onze organisaties niet goed begrepen. Ik merkte dat bij mijn dochter die een groot aantal jaren was opgenomen in ‘Zon en Schild’. Als ik dan bijvoorbeeld niet wilde dat zij meeging naar de bioscoop of andere zaken die strijdig waren met onze overtuiging, ervoer ik veel weerstand. Er werd zelfs aangegeven dat dit een onderdeel was van de therapie. Gelukkig werd dat later door de psychiater van tafel geveegd. Ik merk het ook bij uitzichtloos lijden. Mensen vinden je dan soms onbarmhartig als je tegen een euthanasieverzoek bent.  Aan de andere kant ken ik een godvrezende vrouw uit Tholen die er net even wat anders in staat. Die wil juist geen identiteitsgebonden hulpverlening. Ze vindt het juist mooi dat ze dan de mogelijkheid heeft om over de Heere en Zijn liefdedienst te vertellen.”

Hoe ziet u de toekomst van identiteitsgebonden zorg?

“Daar maak ik mij ernstige zorgen over. Het is moeilijk om aan goed geschoold personeel uit onze eigen achterban te komen. Ook merk ik dat we onze eigen instellingen veel te weinig waarderen. We moeten oppassen dat we het niet pas gaan waarderen als we het kwijt zijn! Als ouders moeten we onze kinderen ook wijzen op het belang van identiteitsgebonden zorg, ook voor hun toekomstig beroep.
Vanuit de overheid zie ik dat er minder ruimte komt voor deze vorm van zorg. In Opheusden gaat dit nog wel, maar daarbuiten zie ik het begrip afnemen.
De zorg zal in de toekomst sterk veranderen en we zullen veel meer op elkaar zijn aangewezen. De christelijke hulp aan onze naaste in woord en daad. (Denk aan de brief van Jacobus, maar ook aan de vroege christengemeenten die opvielen door hun gedrag als de barmhartige Samaritaan).”

Wat wilt u de lezers van de nieuwsbrief tot slot meegeven?

“Wees zuinig op onze identiteitsgebonden zorg en instellingen. Bid ook voor degenen die daar werken en verzorgd mogen worden. In de zorgen die er genoemd zijn wil ik ook zeggen: De Heere zorgt voor Zijn Kerk. Hoe donker ooit Gods weg mag wezen, Hij ziet in gunst op die Hem vrezen.”