Inspirerende verhalen
bij Stichting de Vluchtheuvel

Een aantal maanden geleden kwam er een 74-jarige mevrouw bij mij in de gesprekskamer . Ze had zich aangemeld met gezondheidsproblemen. Het leven was op dit moment zwaar voor haar. Tijdens het intakegesprek raakten we in gesprek over hun kinderen. Ze vertelde ze dat ze meer dan 40 jaar geleden een levenloos geboren zoontje hadden gekregen. Het jongetje had geen naam gekregen. Moeder was zelfs niet bij zijn begrafenis geweest. Zo ging dat vroeger. Binnen het gezin werd er daarna nooit meer over gesproken.

Mogelijk herkent u de volgende situatie. U hebt een aantal jaren geleden uw man verloren. Tijdens een dagje winkelen met een vriendin ziet u in een winkel een jas hangen die precies lijkt op de jas van uw man. U krijgt tranen in uw ogen. Uw vriendin kijkt u verbaasd aan en zegt: ‘O joh, het is al twee jaar geleden, ben je nog steeds zo verdrietig?’ Misschien hebt u ook het gevoel niet te worden begrepen in uw verdriet.

Ken je dat gevoel, dat je iets hebt verloren wat heel belangrijk is voor je? Misschien je mobiel wel… Je hart klopt in je keel, het zweet breekt je uit en je hoofd maakt overuren; op welke plek heb je dat mobieltje voor het laatst in handen gehad? Waar zou je die verloren kunnen hebben?

In de Bijbel lezen we over de bijzondere zorg en bescherming van de Heere voor de wezen. Bijvoorbeeld in Psalm 68 waar Hij wordt omschreven als een ‘Vader der wezen’. Naast Zijn persoonlijke betrokkenheid lezen we veelvuldig dat het volk van God wordt opgedragen zorg te dragen voor deze kwetsbare groep, zoals in Jakobus 1: 27. Nog steeds geldt dat het verlies van een ouder, maar ook van een broer of zus, grote impact heeft op het verdere leven van een kind. Als geheel van de gemeente hebben we de opdracht en verantwoordelijkheid om naar deze groep om te zien.

De samenleving creëert een leugenachtig beeld van seksualiteit. Het is belangrijk om daar tegenwicht aan te bieden, stelt Erik-Jan Verbruggen (psychosociaal hulpverlener bij Stichting Vluchtheuvel). Dit artikel is een bewerking van de lezing die hij op gaf op een Haamstede-conferentie.

Hans Walhout, psychosociaal therapeut, GZ-agoog is als hulpverlener/trainer betrokken bij de Mannengroep seksualiteit, identiteit en relaties (SIR) van Stichting De Vluchtheuvel.Vaak rijst de vraag wat mensen drijft om betrokken te raken bij seksueel ongewenst gedrag, zoals het steeds opnieuw pornografische beelden op zoeken, zich bezighouden met webcamseks, de ander proberen te verleiden of ongeremde zelfbevrediging, enz.  

Ik ben een vrouw van ongeveer veertig jaar en heb enkele kinderen. Ik ben sinds kort gescheiden, na veel problemen in mijn huwelijk. Mijn ex-man kon zich gewelddadig opstellen in ons gezin. Soms sloeg hij mij en de kinderen. Toen de zaak escaleerde, is hij gearresteerd. Hij heeft van de rechter een straatverbod gekregen en mag niet in onze straat komen. Kunt u iets schrijven over huiselijk geweld?

Na een tijd van reizen en trekken verzucht menig ouder opgelucht: ‘Gelukkig, iedereen is weer veilig thuis.’ Dat geldt niet voor iedereen die op weg gaat. Helaas ook niet voor elk kind dat wel thuis komt, maar niet veilig is. Het is een penibel onderwerp, waarover we liever niet nadenken, schrijven of spreken. Maar de levenslange gevolgen voor slachtoffers zijn te ingrijpend om het fenomeen onder het tapijt te schuiven.

Stichting de Vluchtheuvel en het Adviespunt SKO hebben de handen ineen geslagen en openden samen Het Relatieloket in Hendrik-Ido-Ambacht. Een plek waar inwoners van de gemeente terecht kunnen als zij met vragen over hun relatie lopen of behoefte hebben aan een luisterend oor. Hans Walhout is werkzaam als psychosociaal therapeut bij Stichting de Vluchtheuvel en vanuit daar één van de experts die wekelijks plaatsneemt bij de (gratis) inloopspreekuren van het Relatieloket. Samen met hem blikken we terug op het eerste half jaar én kijken we een klein beetje naar de toekomst.

Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten, en zijn vrouw aankleven; en zij zullen tot een vlees zijn. Deze Bijbeltekst uit Genesis 2, die in het Nieuwe Testament nog eens drie keer aangehaald wordt, blijkt fundamenteel voor onze huwelijken. Als wij nog te vast zitten aan onze vader en moeder, ook als we bijvoorbeeld hun waardering nog erg nodig hebben, werkt dit door binnen ons huwelijk. Het blijkt dat veel relatieproblemen hiermee te maken te hebben.

De Canadese Sue Johnson heeft jarenlang onderzoek gedaan naar relaties. Haar inzichten bracht ze bij elkaar in de Emotionally Focused Therapy (EFT). Mooi is dat deze therapie goed past bij de Bijbelse visie die we als Vluchtheuvel uitdragen: een levenslange verbinding aangaan met je man of vrouw is het beste wat je elkaar kunt geven. We beloven elkaar trouw, tot de dood ons scheidt, ook als het moeilijk is. Naar de hoge roeping uit Efeze 5 van Christus en Zijn gemeente, zijn we op zoek naar eenheid en verbinding, precies waar de EFT op wetenschappelijke gronden aan werkt.

In de hulpverlening wordt veel gebruik gemaakt van de contextuele benadering. Deze benadering gaat uit van bepaalde normen en waarden die vrij universeel zijn. Eén ervan is wederzijdse zorg in families. In alle culturen kom je deze waarde tegen. Het is de ‘context’ waarin iemand zich bevindt. Belangrijke pijlers in de benadering zijn verbondenheid en rechtvaardigheid.