Inspirerende verhalen
bij Stichting de Vluchtheuvel

Verdwaasd kijk ik op van mijn ligbed bij het zwembad. Ik hoor alarmerende geluiden. Als hulpverlener ben je extra alert op signalen. Soms best vervelend als dat meegaat op vakantie. Maar hier neemt het volume zo toe, dat zelfs de Turkse zwerfkatten naast mij alert zijn. Wie verstoort ons rustmoment?

Dat burn-out bij jongeren en volwassenen steeds vaker voor lijkt te komen, zal niemand verrassen. Maar de mate waarin dit bij 65+-ers voorkomt, wordt soms onderschat. Mogelijk komt dit doordat burn-out wordt geassocieerd met overbelasting op het werk en dat ouderen meestal niet meer werkzaam zijn. Hoe het ook zij: hoog tijd om dit onderwerp onder de aandacht te brengen!

Gemiddeld pakken jongeren zo’n 90 keer per dag hun telefoon. Schermen hebben een ontzettende aantrekkingskracht. Het geeft invulling aan leegte en het gevoel om erbij te horen. Of het nu gaat om games, series of gewoon een spelletje. Maar tegelijkertijd slokt het veel tijd op. Hoe ga je hier nu op een gezonde manier mee om?

Verstoppertje spelen. Wat een heerlijk spel voor kinderen. Ze bedenken en vinden de beste plekjes om zo lang mogelijk niet gezien te worden. Het is spannend hoelang het duurt voordat je gezien wordt.Spelen we als volwassenen ook niet regelmatig verstoppertje? Niet letterlijk misschien, maar toch? We laten ons niet altijd aan de ander zien. En soms denken we dat we onszelf wel aan de ander laten zien, maar ziet de ander ons niet. Of we voelen ons in ieder geval niet gezien door de ander. Het kan zomaar gebeuren dat je samen op de bank zit. En jij vertelt een verhaal, je wil iets delen met je man, vrouw, vriend of vriendin. En wat doet de ander? Die pakt zijn mobiel en luistert met een half oor naar je. Grote kans dat je op zo’n moment zegt (of in ieder geval denkt): „Je mobiel is zeker belangrijker dan ik?” Je voelt je niet gehoord, niet gezien. Je vraagt je af of jij wel belangrijk genoeg bent voor de ander.

EMDR is een behandelmethode die veel wordt gebruikt in de behandeling van traumatische ervaringen, maar ook steeds breder wordt toegepast. De afkorting staat voor Eye Movement Desensitization and Reprocessing. Binnen de Vluchtheuvel zijn er een aantal psychologen die EMDR toepassen.

Acceptance and Commitment Therapy (ACT) is een vorm van gedragstherapie die zich richt op het vergroten van psychologische veerkracht en flexibiliteit. In plaats van gedachten en gevoelens direct te veranderen, leert ACT mensen om deze innerlijke ervaringen te accepteren en toch doelgericht te handelen in overeenstemming met wat voor hen belangrijk is. Het doel is een veerkrachtiger met de gebeurtenissen die in het leven gebeuren om te kunnen gaan.

Een gezond leven kent ritme: actief zijn en tot rust komen, spreken en stil worden, betrokkenheid tonen en je regelmatig terugtrekken. Juist die afwisseling brengt innerlijke rust en vrede. Het geeft richting en vervulling in wat we doen, én ruimte om stil te staan bij Gods leiding in ons leven. De Bijbel geeft ons vele voorbeelden. Hieronder zijn er een aantal genoemd, om over na te denken.

Al dagen zie ik hem met spullen slepen. Iedere keer laadt hij het karretje achter zijn fiets vol en vertrekt hij. Er lijkt geen eind te komen aan de stroom van spullen die hij uit zijn huis haalt. Als ik hem spreek, vraag ik of het lukt met de verhuizing. Hij geeft aan dat het aardig lukt, maar dat het wel krap wordt om al zijn spullen voor de verhuisdatum in het nieuwe huis te krijgen. „Ik heb aardig wat spullen en ik kan niet zo gemakkelijk afstand doen van dingen”, geeft hij aan. Ik bied aan om met de auto een keer spullen naar zijn nieuwe huis te brengen. Hij belooft dat hij voor het weekend nog even zal aanbellen, zodat we zaterdag iets voor hem kunnen betekenen. Maar hij belt deze week niet aan.

Als ouder loop je soms op je tenen. Je bent 24 uur per dag ‘aan het werk’. Het leven kan stressvol zijn. Balans vinden tussen de zorg voor een gezin, een huwelijk, mogelijk werk en verdere zorgen kan moeilijk zijn. Je hoort de woorden uit Mattheus 6: 34 wel, ‘Zijt dan niet bezorgd voor de morgen; want de morgen zal voor het zijne zorgen.’, maar de praktijk van elke dag wordt vaak anders ervaren. Er moet zoveel gedaan worden en de agenda is een maand vooruit al ingevuld.

Peuters leren al heel jong de basisemoties blij, bang, boos en verdrietig te benoemen. Ze kunnen bovendien de daarbij behorende ‘snuitjes’ trekken. Bij het ouder worden komen er steeds meer benamingen van emoties bij. Bijvoorbeeld: “k ben de wanhoop nabij!” Of: “Ik val van verbazing van mijn stoel”. Emoties wisselen zich af en geven betekenis aan gebeurtenissen en ervaringen. Hoe intrigerend is deze bijzondere gave van onze Schepper.

Waarom ben ik op deze wereld? Ben ik wel de moeite waard? Wie heeft mij nou nodig? Geen abnormale vragen. Ze hebben alles te maken met je zelfbeeld.In de loop van de tijd word je telkens een spiegel voorgehouden door mensen, die je duidelijk willen maken hoe jij eruitziet. Helaas gebruiken ze daarbij soms een lachspiegel. Niet dat er zoveel te lachen valt, maar vanwege het vertekende beeld. In een lachspiegel ben je altijd te lang, te kort, te dik….

Vaak voel ik me onzeker. Op mijn werk zeggen ze dat dit niet nodig is. Daar zeggen ze dingen als: Wees blij met jezelf, je mag fouten maken, je bent goed zoals je bent… Is dat waar? Is zelfvertrouwen wel Bijbels? Je moet toch niet op jezelf, maar op God vertrouwen?