Vijftig tot zestig uur per week werken

'Mijn man is 3 jaar geleden een bedrijf begonnen. Het is zo druk geworden, hij werkt soms 50 à 60 uur per week. Mijn man wil dat ik de administratie ga doen, zelf dacht ik aan iemand erbij. Ik sta toch al vaak alleen voor m'n gezin met 4 kinderen, en dan dit erbij. Ik durf het ook niet goed, ik geloof ook dat het niet Bijbels is. Ik kom er niet uit. Ik wil aan de ene kant mijn man best helpen, maar ik wil er ook voor mijn gezin zijn.'

Het getuigt van moed dat u zichzelf en ook de redactie van GezinsGids deze vragen durft te stellen. Uit uw brief blijkt dat u zich volop verantwoordelijk voelt voor het welzijn van uw gezin. Dat is in u te prijzen. U wilt er zijn voor uw man en desnoods ook voor zijn (jullie?) bedrijf. U wilt zorg dragen voor uw kinderen. En deze verantwoordelijkheden kunnen wel eens strijden met elkaar. In dit spanningsveld zoekt u naar de beste weg. Naar de Bijbelse weg. Mag ik eens met u meedenken?

Begrip

Uw man heeft een drukke baan. Hij werkt 50 à 60 uur per week. Nu zegt dit aantal uren niet alles. Er zijn vrouwen die het geen enkel probleem vinden dat hun man meer dan 70 uur per week werkt. Een ander zal een werkweek van 45 uur al veel te veel vinden. Het zou niet moeilijk zijn om uw man hevig bekritiseren om de lange werkweken die hij maakt. Dat vind ik echter niet fair. Want hard werken "in het zweet uws aanschijns" is een Bijbelse opdracht. Het harde werken van uw echtgenoot getuigt ook van zijn zorg voor jullie gezin. Wellicht werkt hij zo hard om daarmee een goed inkomen te verdienen, zodat jullie gezin in een redelijke welstand kan leven. Daarnaast heeft hij een jong bedrijf. Om een gezonde financiële basis te creÎren voor een bedrijf, moet vaak veel en hard gewerkt worden. De ervaring leert dat het voor zelfstandig ondernemers vaak een hele stap is om personeel in dienst te nemen. Dat brengt ook weer extra (financiële) verantwoordelijkheden met zich mee. Zo'n beslissing moet goed overwogen worden. Ik hoop dat u en uw man over dit alles samen spreken, en dat de beslissing om een bedrijf te beginnen door jullie samen is genomen. Dat zal uw begrip voor zijn lange werkdagen wellicht vergroten.

Verantwoordelijkheid

Daarmee is uw probleem echter niet opgelost. Want u staat wel grotendeels alleen voor de opvoeding van vier (kleine?) kinderen. En ook dat is een hele verantwoordelijkheid. Het is terecht dat u niet zomaar de administratie voor het bedrijf erbij gaat doen, wanneer u merkt dat de zorg voor uw gezin hiermee in de knel komt. De Heere heeft jullie vier kinderen toevertrouwd, die verantwoordelijkheid mag voor jullie beiden zwaar wegen. Ook dat is een Bijbelse opdracht. Ik ontmoet helaas teveel vaders (en ook moeders!) die hele lange werkweken maken en intussen hun gezin schromelijk verwaarlozen. Dat is zonde! Of dit bij uw man echter ook het geval is, kan ik niet beoordelen. Zo vraag ik me bijvoorbeeld af of hij, naast zijn werk, ook regelmatig aanwezig is in zijn gezin. Is hij tijdens het avondeten altijd thuis? Helpt hij daarna om de afwas te doen en de kinderen naar bed te brengen? Zijn aanwezigheid tijdens deze 'spitsuren' zal u wellicht al heel wat steun geven. En als uw man naast zijn werk ook een aantal avonden per week thuis is, kan hij wellicht toch op een goede manier invulling geven aan zijn vaderschap.

Gesprek

In elk huwelijk komen conflicten voor. Met een conflict bedoel ik niet direct een slaande ruzie, maar meer een verschil van visie, een botsing van belangen. Bij het ene echtpaar kan dat gaan over het omgaan met familie, een ander echtpaar zal conflicten hebben over de opvoeding van de kinderen, of over de keuze voor een nieuw bankstel. En zo zijn er meer voorbeelden te noemen. In uw situatie ervaart u een conflict over de taakverdeling: u heeft het gevoel dat er teveel op uw schouders terecht komt. U dreigt daar zelf aan onderdoor te gaan. Elk echtpaar, zo ook u, zal een manier moeten vinden om met dergelijke conflicten om te gaan. Van groot belang is dat u met uw man in gesprek gaat over jullie verschil van mening. Waak ervoor dat dit geen gesprek wordt waarin de klachten en verwijten over en weer vliegen. Dat is niet constructief. Zet u in voor een eerlijk gesprek waarin wordt geluisterd naar elkaar. Waarin beiden duidelijk hun standpunt uiteenzetten. Waarin u en uw man zich willen inleven in elkaars situatie. Waarin de bereidheid is om samen tot een bevredigende oplossing te komen. Wanneer u ze met uw man in gesprek gaat is er een reële kans dat jullie er samen uitkomen. Misschien komen jullie erop uit dat uw man minder uren gaat werken en hij meer aanwezig is in het gezin. Misschien scheelt het al heel wat als hij iemand zoekt die de administratie voor hem kan doen. Wellicht kiezen jullie voor een andere taakverdeling. Misschien heeft uw man nooit zo goed begrepen hoe zwaar dit alles voor u was, en is hij blij dat u dit alles bespreekt. Wat de uitkomst zal zijn, weet ik niet, maar het is het proberen waard. Werk als man en vrouw aan een open huwelijksrelatie waarin frustraties niet worden opgekropt, maar zo snel mogelijk worden besproken.

Opgeslokt

Tot slot nog twee praktische adviezen. Veel ouders, vooral jonge moeders, worden grotendeels in beslag genomen door de zorg voor hun gezin. Ook bij u lijkt dat het geval te zijn. Het is belangrijk dat u de mogelijkheid hebt om ergens 'bij te tanken'. Een avondje naailes, een avond zwemmen met een vriendin, of lidmaatschap van een Bijbelstudievereniging kunnen hierin een belangrijke functie vervullen.

Mijn tweede advies betreft jullie huwelijk. Veel (jonge) ouders worden opgeslokt door hun werk en de zorg voor de kinderen. Laat het liefdesvuur van jullie huwelijk daardoor echter niet uitdoven. Tijd en aandacht voor elkaar mag geen sluitpost zijn, maar is eerder de basis voor een verantwoord ouderschap. Ook dat is Bijbels!

Erik-Jan Verbruggen, maatschappelijk werker vo. Dit artikel verscheen eerder in de GezinsGids.