Burn-out

Maarten: “Het eerste blok van mijn studie was eigenlijk heel makkelijk. Ik had niet vaak college en kon zonder veel te studeren goede cijfers halen. Daar zat voor mij niet genoeg uitdaging in. Daarom nam ik voor één dag per week een bijbaan. Ik ging alleen of samen met een collega bij klanten op bezoek, hoorde de problemen aan en ging zelfstandig met de opdracht aan de slag. Vaak was er voor een project eigenlijk meer tijd nodig dan mijn werkgever plande. Daar kwam bij dat ik mijn woord waar wilde maken en wilde zorgen dat alles perfect werkte. Ik baalde er verschrikkelijk van als achteraf bleek dat dat niet zo was.”

Ook in het sociale leven ervaarde Maarten kritiek als gevaarlijk. “Ik heb eigenlijk nooit goed geleerd contacten te leggen en te onderhouden. Bovendien had ik een negatief zelfbeeld, wat het niet makkelijker maakte. Zolang ik mensen niet goed kende, was het net of ik een rol speelde. Die moest ik heel goed spelen, waardoor er een enorme druk op me lag.” Langzaam maar zeker begon Maarten op zondagavond steeds meer op te zien tegen de week. “Ik kon het niet meer overzien en vroeg me af hoe ik de week zou moeten overleven. Op een gegeven moment maakte ik voor twee maanden een planning, die tot op vijf minuten was ingevuld. Zelfs mijn stille tijd was een verplichting.”